“Annemin onu dövdüğüm halindeki öykülerinin hepsi palavra. Kaldı ki ne rapor ne de tabip denetimi var. Annem bunları kelamlı söylediğinde kabul gördü maalesef. Hem beni ortada bıraktı hem de hastalıklı göstermeye çalıştı. O daima konuştu lakin beni ve gebe eşimi ne hale koyduğunu kimse bilmiyor.” diyen Buğday Hürriyet’ten İsmail Bayrak’a şunları söz etti;
“Annem beni çocukluğumdan bu yana sevmedi. Daima hakaret ederdi. ‘Babana bir şey olursa seni inim inim inleteceğim’ kederi. Bunu babama söylediğimde bu telaşımı geçiştirir, ‘O senin annen, neden o denli şeyler yapsın’ sıkıntısı. Babamın müdafaa kalkanı ortadan çekildiğinde fecî bir şeyle karşı karşıya kaldım.”
“Evet, geçmişte alkol problemlerim oldu, tedavi de gördüm. Lakin bana hastanede yaşattıklarını unutamıyorum. Gece yarısı iki hasta bakıcı beni en ağır hastaların tedavi gördüğü kapalı kısma nam-ı öbür tımarhaneye tıktı. Bunu yapma buyruğunu verenin annem olduğunu sabah babam gelip beni çıkardığında öğrendim.”
2003 yılında kendisine ‘manik depresif’ teşhisi konulduğunu belirten Ömer Bugay, tedavi gördüğünü ve durumunun yeterli olduğunu söyledi.
“Ben Bebek’teki meskenden çıkarıldım. Çaresiz olduğum için gebe eşim Fidan’la Lüleburgaz’da bir tanıdığımızın yanına geldik. Artık burada hayat gayreti veriyoruz. Annem, kız kardeşim Zeynep’le birlik oldu. Benim sefil olup ayaklarına gitmemi bekliyorlar. Anlatacak çok şey var lakin tüzel süreç devam ettiği için yaptıklarını açıklayamıyorum.” dedi.
