Bağımlılık sarmalında depresyon, yoksulluk, merak üzere duygudurumların yanı sıra ‘özenti’nin de önemli tesiri olduğunun altını çizmek isterim. Her geçen gün derinleşen dijital dünya, toplumsal medya kullanımı ve tüm bunların sonuçlarından birisi olan ‘gibi olmak’ kavramı da önemli bir kök sebeptir.
“Hayallerimin peşinden gitmek istedim daima. Hürmet duyulmak, düzgün bir mesleğe sahip olmak. Tabip olup birilerinin güzelleşmesine vesile olmak, annemi gururlandırmak istemiştim aslında. Ekonomik koşullarımız uygun değildi lakin puanım yüksekti ve büyükşehirde okumak istiyordum. İsteklerime ulaştım, kent dışında hoş bir okulu kazanmıştım. Lakin birebir anda da farklı bir etrafa girmiştim ve kazanımlar sonucu atılan yanlış adımların kaybedişlere sebep olduğunu geç fark ettim” cümleleri epey zeki bir genç bayanın ağzından dökülüyordu.
UYUM SAĞLARKEN KAYBOLDU
D.P. babasını küçükken kaybetmiş, annesinin emekleri ile büyütülmüş bir genç kız. Bulaşıkçılık yaparak kendisini büyüten annesi ile daima gurur duymuş, onu onurlandırmak istemiş lakin içinde yaşadığı süreç, yeni arkadaş etrafı, gördükleri, özenti duydukları, toplumsal medya tesiri geldiği yerden çok nerede olmak istediğini belirler olmuş. Yaşadığı kente ahenk sağlama süreci, farklı kültürle yetişmiş olması sebebiyle ahenk sağlama düşüncesi, vakit dilimi içerisinde yaşadığı gerilim, derslerine odaklanmasında sorun yaratmış ve tüm bu aksiliklerin yanı sıra etrafında gördüğü ömür üslupları, ortamlar, giysi kuşamlar, yansıtılan hoşluk algısı, dikkat çekme isteği onu farklı bir yaşama evrilmesine sebep olmuş elbette.
“Onlar üzere olmak istedim, dertsiz, tasasız… Benim için imkansızdı farkındaydım ancak yaşadıkları hayatı yaşamak istiyordum. Onlar üzere görünmek, birlikte vakit geçirmek hem derslerimde başarılı olmak, hem de toplumsal etrafımda fark edilmek istemiştim lakin birden çok şeyin istenebileceğini lakin birebir anda olamayacağını ‘an’dan sapınca fark ettim” diyen D.P. ‘an’da kalabilmek, eğlenmek, kabul görmek gereksinimi ile tehlikeli teklifi geri çevirmiyor ve unsur kullanımına başlıyor.
“HAYATIMI GERİ İSTİYORUM”
“Eskisinden daha uygun hissetmeye, ağır ders temposuna daha âlâ ahenk sağlamaya başlamıştım. Gücüm yüksek, algılarım her zamankinden daha farklı ve fazlaydı. Bir taşla iki kuş vurduğumu düşünmüştüm. Hem yeni etrafıma ahenk sağlamış ve onlar tarafından kabul edilmiştim, hem de derslerime daha çok odaklandığımı fark etmiştim. Her şey başta güzeldi lakin bu türlü devam etmedi. Eksikliğini hissettiğim anlarda bedenim farklı tepkiler vermeye başladı, titremelerim, artan öfke durumum vb. elbette ki kızındaki değişikliği fark eden annemin çıkıp gelmesi ve sonuç karşınızdayım; hayatımı geri istiyorum!”
Durumun farkında olması ve en değerlisi de tedavi olmaya dönük istekli olma hali bu süreçteki en değerli iki eşik. Uzakta da olsa evladını takip eden, nefesinden, konuşmasından bir şeylerin yolunda gitmediği kanaatine varan annenin süratli müdahalesi, sürecin daha fazla ilerlemesine ve çıkmaz yollara sapılmasına mahzur olmuştu. Düzgünleşme sürecinde alınan klinik tedavinin gerisinden var olan etrafın ve ortamın değiştirilmesi, uzaklaşma, ilginin farklı noktalara çekilmesi, uğraş terapileri üzere formüller yeterli olma halinin sürekliliği için kıymetlidir.
D.P.nin içerisinde yaşadığı süreç de göz önünde bulundurularak yatay geçiş ile okulunun değiştirilmesi atılan en değerli adımlardan birisi olmuştur. Devamlı sürdürmesi gereken ruhsal takviye ve danışmanlık sürecinin uzun soluklu olması ömründe boşluk bırakılmamasını sağlayacak. Beyindeki ve kalpteki boşluk tehlikeye açıktır.
Yaşamdaki tüm boşluklar doldurulmayı bekler. “Hayat boşluk kabul etmez. Hayatın boş bırakılan her dilimi kesinlikle öbür kişi yahut kavramlarla doldurulur. Uzun müddet işlenmeyen bir toprağı yabani otların sarması üzere, insanların gelişme ve değişme çağında hayatlarında yer eden boşluklara dikkat etmeli.”
Dr. Burcu Bostancıoğlu
