Ertuğrul Özkök
BOMBA ATAN UÇAĞI BİLE İNSANSIZLAŞTIRAN ÇAĞ BABAN AKŞAM DÖNECEK GARANTİSİ VEREMİYOR
Bazı durumlar var ki empatisi mümkün değil.
Yerin 2.5 kilometre altında klostrofobik dehlizlerde çalıştığınızı düşünün…
Koyamazsınız o insanların yerine kendinizi.
*
Öyle bir emekçiliktir bu.
Emek sözünün fedakarlığın eşanlamlısı haline geldiği yerdir orası.
*
İşyeri diyemezsiniz oraya, o yüzden işyeri kazası da diyemezsiniz.
*
Cephedir orası…
Karşıdaki insanı öldürmeye gönderdiği uçakları, kendi insanını koruyacak gökyüzünde İHA’lar haline getirebilen şu 21’nci Yüzyıl, madenci çocuklarına, yakınlarına, “Merak etme baban işe gitti, akşam dönecek” garantisini veremeyen kahredici bir çaresizliğin pençesinde seyrediyor yerin altıdaki insanları.
*
İHA’ların SİHA’ların en gelişmişini yapıp ta, yerin altındaki insanını koruyamayan bir çağın kurbanı onlar.
Düşmanın değil bu kahrolası çelişkinin alıp götürdüğü insanlarımız…
*
Hepsine Allahtan rahmet ailelerine, arkadaşlarına dayanma gücü diliyorum.
*
Hepimizin başı sağ olsun
TAŞINIRKEN SAKIN PİNOKYO BURUNLU LİDERİ DA GÖTÜRMEYİ UNUTMAYIN
Önümdeki kitabın ismi “Like A Rolling Stone…”
Benim neslimin en büyük enigmasının da ismidir bu…
Bob Dylan’ın 1965 yılında çıkan “Like A Rolling Stone” müziğinin isminden geliyor.
1968 jenerasyonunun Rock’n Roll ve Karşı Kültür kanadının en değerli müziğidir diyebilirim.
Bir “Anti Bella Ciao” baladıdır.
57 YILLIK BİR ANNUS HORRİBİLİS ŞARKISI
Bana sorarsanız; Bob Dylan’ın Nobel Edebiyat mükafatını almasının nedeni, o müzikteki “How does it feel” diye başlayan kısımdır.
“Nasıl hissettiriyor…Nasıl hissettiriyor
Evsiz olmak
Tam bir bilinmezlik gibi
Yuvarlanan bir taş gibi…”
İşte bu müzikte geçen “Nasıl hissettiriyor” sorusu, daha doğrusu yanıtı bizim nesillerimiz için 57 yıldır çözmeye çalıştığımız bir enigma oldu.
Bir “Annus Horrisbilis”, yani en makus yıl müziğidir.
Bob Dylan’ın, Londra konserinde yuhalandığı ve müziği bırakmaya karar verdiği günlerde yazılmıştır.
Ben de kendim için o denli bir yılda, yalnızca bu müzik için “Annus Horribilis yahut Script Mortem Post” isimli küçük bir kitap yazdım.
Sadece 100 tane basıldı ve yalnızca arkadaşlarıma dağıttım.
Neyse mevzumuz bu değil, Rolling Stone mecmuasının kurucusunun anıları.
BİR GENEL YAYIN DİREKTÖRÜ AYRILIRKEN NELER GÖTÜRÜR
Rolling Stone, 1967’de kurulan ve Rock’n Roll jenerasyonunu en çok etkileyen mecmualardan biridir.
Aynı vakitte siyasi olarak da büyük tartısı vardı.
İşte o mecmuanın kurucusu Jann S. Wenner iki hafta evvel hatıratlarını yayınladı.
Kitap 2019 yılı mayıs ayında New York’ta Altıncı Cadde ile Radio City Müzik salonuna bakan bir ofiste başlıyor.
Wenner, kurduğu Rolling Stone mecmuasını bir şirkete satmış ve ofisini toplamaya gelmiştir.
Böyle bir kadarının kurucu editörünün odasında, alıp konutuna götüreceği neler olabilir varsayım ediyorum.
Ben de kendi odamı bu türlü toplamıştım.
Bild Gazetesi’nin Genel Yayın Direktörü Kai Diekmann’ın odasını neredeyse telefonda konuşa konuşa birlikte toplamıştık.
Bir genel yayın direktörüne gelen özel birtakım eşyalar vardır.
Bende mesela merhum Oğuz Aral’ın imzalayıp verdiği bir Reiser karikatür albümü vardı.
Hiç tanımadığım bir okuyucumun Hollanda’da yaptırtıp bana gönderdiği bir Salome tablosu..
Görsel editörümüz Reha Erdoğan’ın yaptığı çağdaş bir sandalye tasarımı…
“Cehennem’in Ağzı” isimli bir Venedik maskesi…
Bir de Kai Diekmann’ın bana armağan ettiği, Helmut Kohl, George Bush ve Gorbaçov imzalı küçük bir Berlin Duvarı parçası…
ODANIZDA BİR HUNTER THOMPSON VE LEIBOVITZ FOTOĞRAFI VARSA
Wenner’in giderken yanında götürdüğü değerli hazinesinin başında gonzo gazeteciliğin mucidi Hunter Thompson’un çektiği bir fotoğrafı varmış.
Ayrıca Annie Leibovitz’in çektiği The Who Kümesinin gitaristi Pete Towsend’in, ellleri gitar çalmaktan kan içinde kalmış bir fotoğrafı…
İkisi de nitekim çok kıymetli…
ÜLKENİZİ YÖNETEN LİDERİN PİNOKYO BURUNLU HEYKELİNİ NE YAPACAKSINIZ
Wenner’in ofisinden alıp götürdüğü bir öbür nesne var ki beni çok o düşündürdü ve bu yazının başlığı oldu.
Ünlü Amerikalı sanatçı Bob Grossman’ın yaptığı bir büst bu.
ABD Lideri Bill Clinton’ın burnu Pinokyo üzere uzamış bir büstü…
Sanatçı bu heykeli, Clinton Monica Lewinski olayı sırasında söz verdiği sırada yapmış.
PİNOKYO BURUNLU LİDER MECMUA KAPAĞI OLUR MU
Wenner “Banıa nazaran mükemmel bir Rolling Stone kapağı olurdu” diyor.
Neden mi?
Onun yanıtını da şöyle veriyor:
“Çünkü palavra söylemişti…”
Bunu söyleyen insan Demokrat Parti destekçiliği herkes tarafından bilinen Rolling Stone mecmuasının kurucusu ve editörü.
Clinton’u kapak yapmışlar, ancak Pinokyo burunlu büstünü kullanmamışlar.
2019’un o mayıs günü ofisinden ayrılırken şunu söylüyor:
“Bob’un bu heykelini bugüne kadar kutsal bir emanet üzere sakladım. Zira bana gazeteci olarak sorumluluklarımızı hatırlatıyordu…”
BOB GROSSMAN’IN ARŞİVİNDEKİ YALANCI LİDERLER GALERİSİ
Bob Grossman, 2018 yılında öldü.
Onun bıraktığı sanat belgesinde iki liderin daha Pinokyo burunlu portresi var.
Nixon ve Reagan…O porteler bize diyor ki;
Popülizmi, diktatörlüğün hakim olduğu ülkelerde liderler halklarına palavra söylerler.
Standart yani…
Ama demokratik ülkelerde, seçilmiş liderler da palavra söyler…
Oradaki fark ise şudur:
Demokratik ülkelerde liderler palavra söyler, ancak medya da onların palavra söylediğini söyler…Söyleyebilir.
Çünkü özgür medyaları vardır.
Çünkü halkı, liderlerin ve siyasalların palavralarına karşı koruyacak anayasal kalkanları vardır.
DEMEK Kİ DEVLET, TOPLUMU HALKIN İÇİNDEN GELECEK PALAVRALARA KARŞI KORUYACAK
Şimdi Türkiye’de tam aksisi değişik bir durumla karşı karşıyız…
Artık bir toplumsal medya ve dezenformasyon kanunumuz var.
Amacı, “Toplumu palavralara karşı korumak” olarak tanım ediliyor.
Ama herkesin bildiği bir sır var. Asıl hedefi iktidarı, siyasalları “Sosyal medyadan” korumak…
Hadi bütün saftirikliğimizle diyelim ki “Aman ne hoş, hem bizi, hem iktidarı toplumsal medya trollerinin şerrinden koruyacak…”
İyi de, en saftiriğimizin bile aklına şu da gelmeyecek mi;
Bu kanuna el kaldıranlar, toplumsal medyadan, trollerden gelecek palavralara karşı bizi muhafazayı mı amaçlıyorlar?
Yoksa kendilerini mi?
Ve asıl değerlisi; Bizleri yani sıradan vatandaşları, iktidarın, devletin, kurumlarının, bir kaygı sineması üzere uzayıp gözümüze, ağzımıza burnumuza soktuğu Pinokyo burunlarından kim koruyacak…
Hadi söylemeyeyim, siz kendi kendinize hatırlayın şu son 30 yılda, 40 yılda devletin doruklarından bizlere söylenen çok tehlikeli ve provokatif yalanları….
Anında hatırladınız değil mi…Zaten hiç unutamamıştınız…
Kimseler yahut kanunlar koruyabildi mi bizi o yalanlardan…
BU KANUN TOZPEMBE BİR ALİS MÜKEMMELLER DİYARI YARATIR MI
Bütün yanlışlarına karşın özgür bir medyayı yok ederseniz, toplumsal medyanın bütün telepati musluklarını kapatırsanız, bir mühlet için tozpembe bir Alis Mükemmeller Diyarı yaratabilirsiniz.
O pespembe tavşan deliklerinin içinde, uzamış burunlar bile kendinize Brad Pitt burnu üzere görünür.
O burun, yayılan makûs kokuları hiç hissetmez…
Yani duymazsınız, görmezsiniz…
İLK PALAVRA MASUMİYETİNİ KAYBEDİP KUYRUKLU PALAVRAYA DÖNÜŞÜNCE
Unutmayın ki; Pinokyo hüzünlü bir öyküdür.
İlk palavra, gururunuza yediremediğiniz bir şeyle gelir. Suçsuz bir palavra üzere görünür.
Sonra bu palavrası öbür bir palavrayla örtmeye çalışırsınız, palavra palavrası davet eder…
Sonunda en beyaz birinci palavra bile masumiyetini kaybeder…
Burunlar uzadıkça uzar, halkın gözünde kuyruklu canavarlar haline dönüşür.
Pinokyo bir kukladır lakin hareket etmek için diğerinin elinde tutacağı iplere muhtaçlığı yoktur. Uzun burunlu lider heykelleri, sizin iplerinizden kurtulurlar, kurduğunuz tozpembe Alis diyarının duvarlarını yıkarlar…
Bir bakarsınız ki, yıkık duvarların ardında, WhatsApp hücrelerine sığınmış devasa bir fısıltı “Underground’u” oluşmuş.
Mecburen Pinokyo burunları oraya da sokarsınız…Başka “Undergound’lar bulurlar.
Kahvehane köşeleri, işyerleri, konutlar, sokak ortaları, pazar yerleri…Herbiri WhatsApp kümelerine dönüşür.
Vatandaşın yarısını muhbir yapsanız, başaramazsınız…
İşte o an fısıltıları duymasanız bile derinden gelen gurultusunu hissetmeye başlarsınız.
Deprem gurultusu üzere bir şeydir…
İKTİDARI HALKIN FISILTISINDAN KORUYACAK SİBER KALKAN ŞİMDİ İCAT EDİLMEDİ
Yaşayarak öğrendik. Vatandaşı tozpembe devlet palavralarına karşı koruyacak bir kalkan yoktur.
Ama kendini devlet sananlar da bilmeli ki, o “Underground” fısıltı aleminden gelecek daha hudut bozucu daha tahripkâr fısıltılara karşı kendilerini koruyacak bir siber kalkan da şimdi icat edilmedi.
Üstelik, vatandaş fısıltıları birden fazla sefer, gerçek badirelerin sesidir.
Yani daha bulaşıcıdır.… Mutasyon kabiliyeti daha fazladır.
Devlet kurumlarının çıkaracağı “Resmi dezenformasyon bültenleri” o devasa fısıltı aleminin içinde kimsenin fark etmediği, hiçbir aklın satın almadığı küçücük birer fanzin olarak kaybolup sarfiyatlar.
Geriye o büyük gurultu kalır…
Duymadığınız o büyük gurultu sonunda seçim sandığında bir yanardağ üzere patlar.
BİLİYORUM BEYHUDE BİR YAZI LAKİN YENİDEN DE SÖYLEYEYİM
O nedenle derim ki;
Bırakın Pinokyo burunlu heykeller hiç olmazsa mecmuaların kapaklarında, Instagram hesaplarında, toplumsal medya paylaşımlarında özgürce dolaşsın…
Emin olun herkesin menfaatinedir.
Biliyorum beyhude bir yazı ancak bir bağlantıcı olarak yeniden de fısıldayayım dedim…
Sürçü lisan ettiysek affedile…
