Türkiye’de taban fiyat artırımı ve EYT düzenlemesi vatandaşların büyük çoğunluğu tarafından memnuniyetle karşılandı.
Gündem bu bahislerle meşgul olurken Birgün Gazetesi Muharriri Feray Aytekin Aydoğan ise gözlerden kaçan bir mevzuyu gündeme getirdi.
Aydoğan, son bir yılda bir milyon çocuğun personel statüsüne geldiğini belirterek, “Bir ülkede çocukların kamusal eğitim hakkından sorumlu olanlar aylardır çocukların kitlesel okul terkini, 13 yaşından itibaren işçileştirilmelerini büyük bir muvaffakiyet, müjde olarak ilan ediyor” dedi.
Feray Aytekin Aydoğan’ın yazısı şöyle:
“Bir ülkede çocukların kamusal eğitim hakkından sorumlu olanlar aylardır çocukların kitlesel okul terkini, 13 yaşından itibaren işçileştirilmelerini büyük bir muvaffakiyet, müjde olarak ilan ediyor.
Yoksulluktan, ekonomik krizden kaynaklı yüz binlerce çocuk akın akın okullarını terk ediyor. Artık ülkemizde eşit, nitelikli, kamusal eğitim hakkını değil çocukların eğitimden, okullardan kopuşunu, çocukların açlığını konuşuyoruz.
1 Aralık’ta MEB’in OECD işbirliği ile gerçekleştirdiği Mesleksel Eğitim Zirvesi’nde çocukların bakanlık eliyle nasıl işçileştirildiği, ömürlerinin, vücutlarının sermayeye, işverenlere nasıl armağan edildiği duyuruldu.
***
Meslek liselerindeki çocukların çalıştırılarak “Ülke ekonomisine” 2 milyar TL kazandırdığı, mesleksel eğitim merkezlerindeki çocukların kağıt üzerinde haftada 4 gün, fiilen 5-7 gün çalıştırılarak, istatistiki datalarda okulda gösterilerek gerçekte eğitimden büsbütün koparılarak Ocak’ta 159 bin olan sayılarının 1 milyon 100 bine yükseldiği ilan edildi.
MEB sermaye için çocuk emekçi bulma kurumu olduğunu, fakirlerin çocuklarını işverenler için ucuz hatta ücretsiz iş gücü haline getirdiğini övünerek açıkladı.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 71. Hususu 15 yaşını doldurmamış çocukların çalıştırılmasını yasak ve kabahat olarak tanımlaması çocukların işçileştirilmesini hukukî mevzuata dayandıran en kritik maddelerdendi. 2004 yılında çıkarılan “Çocuk ve Genç Çalışanların Çalıştırılma Yöntem ve Temelleri Hakkında Yönetmelik” le çocuk işçiliğin yaygınlaştırılması ve yasallaştırılmasında daha da ileriye gidildi ve “Çocuk emekçilerin 14 yaşını bitirmiş olması” tabiri eklendi.
Ancak bu da sermaye ve sözcüleri için kâfi değildi. İşverenlerin daha fazla “çocuk emeği” sömürüsüne gereksinimi vardı. 2012 yılında çıkarılan 4+4+4 yasası ile ilkokula başlama yaşı 60 aya çekilerek bakanlık eliyle çocuk işçiliğinin yaygınlaşması fiilen 13’e düşürüldü.
Çocukların kamusal eğitim hakkı için yok denilen bütçeler, çocukların fiyatsız okul yemeği hakkını maliyet hesabı yapanlar, işverenlerin zenginliğine zenginlik katma kelam konusu olduğunda mesleksel eğitim merkezlerinde 9, 10 ve 11’inci sınıflarda olan çocuklara taban fiyatın üçte biri, 12.sınıftakilere ise minimum fiyatın yarısı olarak verilen fiyatların kamu kaynaklarından, halka ilişkin kaynaklardan karşılanacağını açıkladı.
Kamuoyunda artık hiçbir inandırıcılığı kalmayan TÜİK datalarına nazaran 5-17 yaş ortasında 720 bin çocuk personel olarak çalıştırılıyor. MEB datalarına nazaran açık öğretimde kayıtlı öğrenci sayısı 1 milyon 700 bini aşmış durumda. Mesleksel eğitim merkezlerindeki çocukların sayısının 1 milyonu aştığı resmi datalarını de eklediğimizde ülke tarihinde görülmemiş kitlesellikte çocuk işçiliğinin yaygınlaştırılması tablosu ile karşı karşıyayız.
***
Yandaşı, liberali, bir kısım muhalefeti daima dillendirilen bir öyküyü anlatmaya devam ediyor. Siyasi iktidarın birinci on yılının hayli demokratik olduğu kıssası. Memleketin çocuklarının yaşadığı gerçek ise son 20 yılın her gününün ülkeyi bir anonim şirket üzere yöneteceklerini alenen açıklayanların çocuklara yaşattığı bu karanlığın tablosudur.
Kamuculuk, kamusal eğitim çabası sınıfın çabasıdır.
Tüm okullarda, üniversitelerde fiyatsız yemek, memleketin yarısından fazlasının taban fiyatla yaşadığı bir ülkede yoksulluk, açlık hududu altında yaşamak zorunda bırakılanlara, halkın, işçilerin çocuklarına eğitim takviyesi uğraşı bugün için en yeni, en vazgeçilmez çaba başlığıdır.”
